Pierwszy List Świętego Piotra skierowany do wspólnot chrześcijańskich z Azji Mniejszej datowany jest na przełom 63 i 64 r. Analiza jego treści dokonana przez Enza Bianchiego w „Innym życiu” pokazuje, że mimo upływu lat nie stracił on na aktualności.
Słowa, które Apostoł kieruje do przeżywających kryzys wspólnot, dziś mogą być odczytane jako wskazówki do poradzenia sobie z problemami, które przeżywają niektóre kościoły. „Bóg wszelkiej łaski, Ten który was powołał do wiecznej swojej chwały w Chrystusie, gdy trochę pocierpicie, sam was udoskonali, utwierdzi, umocni i ugruntuje ” (1 P 5, 10) – to zdanie najlepiej wyraża główną myśl listu: wzorując się na Chrystusie, walczyć z przeciwnościami, które przynosi każdy dzień.
Słowa Apostoła są jednak także zachętą dla wzmocnienia wiary dla tych wspólnot, które czują się mocne i żyją w zgodzie z Ewangelią. I one muszą pamiętać o nieustannym wypełnianiu swoich chrześcijańskich obowiązków. Wierzący mają bowiem za zadanie wierność misji, jaką na ziemi rozpoczął Jezus, a więc bycie wsparciem dla współbraci i przykładem dla tych, którzy wciąż szukają swojej drogi do Boga.