Maria Nastał (w Zgromadzeniu s. Leonia) urodziła się w 1903 r. w Starej Wsi k. Brzozowa w diecezji przemyskiej. Wychowywała ją matka, gdyż ojciec długie lata przebywał na emigracji zarobkowej w Ameryce. Większą część życia spędziła w stanie świeckim, jakby nieproporcjonalnie do swych pragnień, które od dzieciństwa wybiegały ku życiu zakonnemu. Po ukończeniu szkoły powszechnej, rozpoczęła naukę w seminarium Panien Benedyktynek w Staniątkach k. Krakowa. Mimo bardzo dobrych ocen, zrezygnowała z nauki po pierwszym roku. Wróciła do rodzinnego domu, gdzie – oprócz pomocy rodzicom w pracach przy gospodarstwie – aktywnie włączyła się w życie religijne parafii, przynależąc do Sodalicji Mariańskiej Dziewcząt i do parafialnego chóru. W ostatnim dniu grudnia 1925 r., mając już ukończone 22 lata życia, wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej w Starej Wsi - rodzinnej swojej miejscowości. Jeszcze w drodze do klasztoru była nękana niepewnością, czy obiera właściwe zgromadzenie zakonne. Głęboki pokój oraz odczucie radości i szczęścia po przekroczeniu furty klasztornej, odebrała jako znak od Boga, że jest na wyznaczonej przez Niego drodze. Radość i entuzjazm pozostały w jej sercu do końca życia. Oto jej wyznanie: ,,Jakże szczęśliwa się czułam od pierwszej chwili. I szczęście moje nie było przelotne. Przez 14 lat życia zakonnego towarzyszyło mi szczęście i najgłębszy spokój duszy, mimo oschłości jakimi Bóg mnie nawiedzał całe lata.
 

S. Leonia zdumiewała otoczenie wielką miłością Boga i bliźniego, gotowością służenia innym, a przede wszystkim, duchem żarliwej modlitwy i zawierzenia Bogu. Zmarła w opinii świętości w 1940 r. Jej doczesne szczątki złożone są w krypcie domu generalnego sióstr służebniczek w Starej Wsi. Modlący się przez jej przyczynę otrzymują wiele łask.