Nouwen stara się połączyć życie świeckie z duchowym. Przeniknięcie się tych dwóch światów następuje w sposób gwałtowny: Nouwen, spiesząc się do swoich zajęć, zostaje potrącony przez lusterko przejeżdżającej furgonetki i doznaje poważnych obrażeń. Stojąc w obliczu śmierci, przygotowuje się duchowo na odejście ze świata. To jednak nie następuje.

Nouwen uświadamia nam, że do śmierci można się przygotować. Stojąc u jej bram, możliwe jest zrozumienie, że życie prowadzi nas do kolejnych narodzin, tym razem świadomych. Wracając do zdrowia, Nouwen zastanawia się, dlaczego nikt nie składa mu życzeń, które z punktu widzenia człowieka, który jest w ciągłym pośpiechu, wydają się absurdalne. «Nikt nie napisał: „To, że nie uznano Cię za gotowego do całkowitego zjednoczenia się z Panem, któremu oddałeś swoje życie, musiało być dla ciebie rozczarowaniem, ale jako towarzysz Twojego pielgrzymowania, cieszę się, że powróciłeś do trudów życia”.